Sharon Houkema
biografie
Sharon Houkema studeerde in 2001 af aan de Gerrit Rietveld Academie. Enkele jaren later werd ze genomineerd voor de feministische Mamacash Art Awards. Na het afronden van de Rijksakademie Beeldende Kunsten in 2009 won ze in de Volkskrant Beeldende Kunst publieksprijs. In 2015 werd ze genomineerd voor de Longlist van de Prix de Rome. Ze werd uitgenodigd voor verschillende internationale artist-in residency-programma's, waaronder El Eco in Mexico City en ViaFarini, in Milaan en ontving beurzen en stipendia van onder meer Fiorucci Art Trust, Mondriaan Fonds, Prins Bernard Cultuurfonds en het Ministerie van OCW.

Houkema verzorgde solotentoonstellingen in o.a. Kunstlerhaus Bethanien, Berlijn, Annet Gelink Gallery, Amsterdam en MU Eindhoven. Ze nam deel aan groepstentoonstellingen in La Casa Encendida, Madrid, White Box, New York, Estrany de la Mota, Barcelona, CTM festival in Berlijn en Fact in Liverpool. Buiten de context van vier muren en een plafond, werd haar werk gepresenteerd door kunstorganisaties zoals Museum M, Into Nature en Land-Art Contemporary. Haar werken werden opgenomen in collecties als Fiorucci, KRC, Familie Sanders en LUMC.

Zowel haar institutionele presentaties als de werken in de openbare ruimte kregen belangstelling van onder meer NPR, El Pais, NRC, Volkskrant, MetropolisM. Houkema maakte zelf verschillende print en web publicaties en droeg bij aan publicaties door onder meer Roma, Node, Kunstlicht, en Kulturo/LABAE.

Ze gaf presentaties en participeerde in discussies in o.a. El Eco Museo Experimental, Omstand / Collectie De Groen, KunsthalKade Land art Expertmeeting. Verder droeg ze bij aan aan haar werk gerelateerde educatieve programma's in binnen- en buitenland, en organiseerde deze zelf in het kader van solo-tentoonstellingen. Daarnaast had ze het genoegen te mogen werken als kunstdocent.

SOLAR SERVER
SOLAR SERVER
the extended body

U bezoekt deze website via een zonneserver. De server is niet groter dan een lunchbox, en wordt aangedreven door een klein zonnepaneel met accu. De zonneserver heeft weinig energie nodig, maar als diens dagen donker en druk zijn, kan het gebeuren dat de website offline gaat. Mocht dit het geval zijn, dan is het geen storing, maar een boodschap.

Mediafilosoof Marshall McLuhan beschouwde iedere vorm van technologie als een verlengstuk van het lichaam dat de vermogens ervan vergroot. De hamer maakt sterker, het wiel maakt sneller, en met de smartphone reiken ogen en oren verder. Deze extensies beïnvloeden de manier waarop we onze omgeving waarnemen en ermee interacteren. Vaak gebeurt dit zonder dat wij ons van die invloed bewust zijn.

Voor alle consumptieproducten geldt dat diens productie-, transport-, en afvalfasen voor een groot deel onzichtbaar voor ons blijven. Voor onze media-consumptie geldt dat misschien nog wel meer. Toch maakt ook deze vorm van consumptie gebruik van materie en energie, en wordt dat gebruik ergens op aarde door mensen en niet-mensen gevoeld.

Onze technologieën worden weliswaar steeds efficiënter in het gebruik van bronnen, toch neemt wereldwijd de totale consumptie toe. De paradox van Jevons verklaart dit als volgt: een efficiënter bronnengebruik verlaagt de kosten, waardoor een grotere productie ontstaat, wat leidt tot een grotere consumptie. Een groeiende consumptie is niet zozeer te wijten aan bevolkingsgroei, maar vooral aan de groeiende consumptie van een klein, welvarend deel van die bevolking. Vergroening van de technologieën alleen zal die problemen niet verbeteren. Daarvoor is een cultuuromslag nodig, en bijbehorende regelgeving.

Om dat doel te bereiken zijn er talloze kleinere en grotere strategieën die elkaar kunnen versterken. Dit is slechts een daarvan: Kies een van je lichamelijke extensies en leer het intiem kennen, in al zijn levensfasen. Erken de banaliteiten, de onzuiverheden, de lekkages, en de wijzen waarop deze de levens van anderen in reiken. Pruts aan uw bereik tot er gaandeweg een bereik ontstaat dat ieders behoeften zo goed mogelijk dient. Onze uitgebreide lichamen zijn geen tempels, maar het kunnen wel servers zijn.

Sharon Houkema, 2022




Met dank aan:
Maarten van Maanen voor het web-design en lettertype
Daniel Versteegh (Bit of pepper / Ai-Captain) voor het bouwen van de zonneserver

Dit project is mede tot stand gekomen door een bijdrage van het Tijlfonds
NED / ENG
biografie
Sharon Houkema studeerde in 2001 af aan de Gerrit Rietveld Academie. Enkele jaren later werd ze genomineerd voor de feministische Mamacash Art Awards. Na het afronden van de Rijksakademie Beeldende Kunsten in 2009 won ze in de Volkskrant Beeldende Kunst publieksprijs. In 2015 werd ze genomineerd voor de Longlist van de Prix de Rome. Ze werd uitgenodigd voor verschillende internationale artist-in residency-programma's, waaronder El Eco in Mexico City en ViaFarini, in Milaan en ontving beurzen en stipendia van onder meer Fiorucci Art Trust, Mondriaan Fonds, Prins Bernard Cultuurfonds en het Ministerie van OCW.

Houkema verzorgde solotentoonstellingen in o.a. Kunstlerhaus Bethanien, Berlijn, Annet Gelink Gallery, Amsterdam en MU Eindhoven. Ze nam deel aan groepstentoonstellingen in La Casa Encendida, Madrid, White Box, New York, Estrany de la Mota, Barcelona, CTM festival in Berlijn en Fact in Liverpool. Buiten de context van vier muren en een plafond, werd haar werk gepresenteerd door kunstorganisaties zoals Museum M, Into Nature en Land-Art Contemporary. Haar werken werden opgenomen in collecties als Fiorucci, KRC, Familie Sanders en LUMC.

Zowel haar institutionele presentaties als de werken in de openbare ruimte kregen belangstelling van onder meer NPR, El Pais, NRC, Volkskrant, MetropolisM. Houkema maakte zelf verschillende print en web publicaties en droeg bij aan publicaties door onder meer Roma, Node, Kunstlicht, en Kulturo/LABAE.

Ze gaf presentaties en participeerde in discussies in o.a. El Eco Museo Experimental, Omstand / Collectie De Groen, KunsthalKade Land art Expertmeeting. Verder droeg ze bij aan aan haar werk gerelateerde educatieve programma's in binnen- en buitenland, en organiseerde deze zelf in het kader van solo-tentoonstellingen. Daarnaast had ze het genoegen te mogen werken als kunstdocent.

SOLAR SERVER
SOLAR SERVER
the extended body

U bezoekt mijn website via een zonneserver. De server is niet groter dan een lunchbox, en wordt aangedreven door een klein zonnepaneel met accu. De zonneserver heeft weinig energie nodig, maar als diens dagen donker en druk zijn, kan het gebeuren dat de website offline gaat. Mocht dit het geval zijn, dan is het geen storing, maar een boodschap.

Mediafilosoof Marshall McLuhan beschouwde iedere vorm van technologie als een verlengstuk van het lichaam dat de vermogens ervan vergroot. De hamer maakt sterker, het wiel maakt sneller, en met de smartphone reiken ogen en oren verder. Deze extensies beïnvloeden de manier waarop we onze omgeving waarnemen en ermee interacteren. Vaak gebeurt dit zonder dat wij ons van die invloed bewust zijn.

Voor alle consumptieproducten geldt dat diens productie-, transport-, en afvalfasen voor een groot deel onzichtbaar voor ons blijven. Voor onze media-consumptie geldt dat misschien nog wel meer. Toch maakt ook deze vorm van consumptie gebruik van materie en energie, en wordt dat gebruik ergens op aarde door mensen en niet-mensen gevoeld.

Onze technologieën worden weliswaar steeds efficiënter in het gebruik van bronnen, toch neemt wereldwijd de totale consumptie toe. De paradox van Jevons verklaart dit als volgt: een efficiënter bronnengebruik verlaagt de kosten, waardoor een grotere productie ontstaat, wat leidt tot een grotere consumptie. Een groeiende consumptie is niet zozeer te wijten aan bevolkingsgroei, maar vooral aan de groeiende consumptie van een klein, welvarend deel van die bevolking. Vergroening van de technologieën alleen zal die problemen niet verbeteren. Daarvoor is een cultuuromslag nodig, en bijbehorende regelgeving.

Om dat doel te bereiken zijn er talloze kleinere en grotere strategieën die elkaar kunnen versterken. Dit is slechts een daarvan: Kies een van je lichamelijke extensies en leer het intiem kennen, in al zijn levensfasen. Erken de banaliteiten, de onzuiverheden, de lekkages, en de wijzen waarop deze de levens van anderen in reiken. Pruts aan uw bereik tot er gaandeweg een bereik ontstaat dat ieders behoeften zo goed mogelijk dient. Onze uitgebreide lichamen zijn geen tempels, maar het kunnen wel servers zijn.

Sharon Houkema, 2022




Met dank aan:
Maarten van Maanen voor het web-design en lettertype
Daniel Versteegh (Bit of pepper / Ai-Captain) voor het bouwen van de zonneserver

Dit project is mede tot stand gekomen door een bijdrage van het Tijlfonds
NED / ENG
***Spoilers ahead***
- On miniatures

Crawling my way through the doors of the Probe exhibition space reminded me of the 7 1/2 floor in the movie Being John Malkovich, written by Charlie Kaufman, which is half the size of a normal office floor. Hidden in one of its rooms is a small door, which turns out to be a portal into the mind of actor John Malkovich, enabling anyone crawling in to experience life through his eyes. People soon cue up for a chance to leave their own lives - if only for 15 minutes. There are more examples of stories in which a trip into a miniature universe takes place; in a way this is what stories are. A wonderful example is the short story by Steven Millhauser titled In the Reign of Harad IV, about a lauded maker of miniatures who - out of his love for detail - starts making his miniatures smaller and smaller. At first his audience is thrilled with his new creations but having to look through lenses to see anything at all they begin to suspect trickery and lose their interest. The maker of miniatures on the other hand is so curious about the world of the very small, that he ventures on, even if his creations are no longer seen. Not even by him.

Online one can find plenty of supplies for constructing personalized versions of the world of the small. All kinds of military, industrial and passenger transportation vehicles to ride around in mountain scenery, as well as lots of stuff to decorate 19th century styled miniature homes. The miniature enables one to playfully explore mastership, while simultaneously rehearsing nostalgic versions of the roles adults have in the real world. In the real world, Reality TV is scripted, politicians are expected to lie and nearly everyone styles their identity for media consumption. It is not easy to tell fact from falsehood and fiction from reality, and to unravel the many subtle ways power structures feed into our mediated reality is quite the task.

I myself am fascinated by the aesthetic features of geological models, and models of climate change and ecosystems. There is a sugary quality to the translation of data into the easy-peasy bite size chunks of pie charts and layered data cakes. Many use psychedelic colouring, as if it concerns acid tabs that will take you into an altered state of planetary consciousness after consumption. The resemblance here seems to be entirely incidental but in other cases it is not. The relation between a WW1 medal, the LGBT flag and the Apple logo goes at least all the way back to Genesis. God sent the rainbow as a sign to earth and its inhabitants of his commitment to not destroy the world again. Anchored to the rainbow, as a sign of the battle's end, is the 'Victory Medal', which was awarded to soldiers who served in World War I. Starting with a peace march in Italy in 1961 the rainbow flag became popular with the peace movement and various counter culture groups. The 60's Californian practical, innovative spirit is prob- ably what the Apple Macintosh company was tapping into when they had their logo redesigned, as well as showing off the graphic possibilities of their machines. The LGBT community flag has been used since the 70's as a plea for the freedom to openly be lesbian, gay, bisexual or transgender.

In several publications and broadcasts on the subject of curbing global emissions, I came across expressions along the lines of 'a miracle needing to take place' for governments to meet the 2 degrees warming limit1. Depending of course on what one holds to be miraculous, I see how such phrasing has a demotivating effect on people: no point in chasing rainbows is there? Perhaps what is needed here is not a miracle but something to 'sink your teeth into', which refers to the desire for a task with substance, a challenge to get oneself deeply involved. Perhaps this is not totally unlike the way many people experience the urge to nibble away at the tiny limbs and cheeks of babies; not that they will actually devour them, but because they feel so positively energized.2 Exactly why this happens still remains somewhat elusive, to me at least, when I think about the fact that lots of kids in the world do get hurt.

The title of this exhibition was taken from an article by activists Nicole Vosper and Graham Burnett 'What Is "Liberation Permaculture"',3 in which they are referring to a quote attributed to Buckminster Fuller: 'You never change things by fighting the existing reality. To change something, build a new model that makes the existing model obsolete', which they suggest is 'a convenient way of simply putting hard questions to one side' while getting on with 'building the new world in our hearts.'

1 www.vox.com/2015/10/19/9567863/climate-change-ambitious-cuts, but there are many more, just google 'miracle' and 'climate change'
2 pss.sagepub.com/content/early/2015/01/27/0956797614561044
3 www.permaculture.co.uk/articles/what-liberation-permaculture (dead)
(2015 References, Project Probe)
(2016 Is there live after Lifestyle, Ketelfactory)